INFO: Oficjalna strona Radnych Koalicji Ruch Żaganian, Platforma Żagańska, Miasto Przyjazne Ludziom. Strona używa plików Cookies.

Obwieszczenie o wynikach

wyborów na burmistrza miasta

Treść obwieszczenia

2_wntrze_ ewang_ kosciola_laski
Galeria
3_1938-sagan synagogue_gross
Galeria
1_wntrze_katolickiego_kosciola
Galeria
Naszą witrynę przegląda teraz 15 gości 
marzec 2024
P W Ś C Pt S N
26 27 28 29 1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
Imieniny obchodzą: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
ŻAGAŃ W DWUDZIESTOLECIU MIĘDZYWOJENNYM PDF Drukuj Email

 CZĘŚĆ 6

 Życie religijne

       Na terenie Żagania swoje świątynie posiadali wyznawcy religii protestanckiej, kato­lickiej i mojżeszowej. Czynny był kościół ewangelicki, kościół staroluterański, czte­ry katolickie i synagoga.

             Najliczniejszą grupę stanowili wyznawcy Kościoła ewangelickiego. Do diecezji żagańskiej, obejmującej powiat żagański, należało w 1927 r. jedenaście gmin kościelnych i parafii z ogólną liczbą 44000 wiernych.

            Superintendentem Kościoła ewangelickiego w Żaganiu był wówczas pastor Julius Wohlfahrt. W parafii żagań­skiej, obejmującej miasto i okoliczne wioski, było 19134 członków Kościoła ewan­gelickiego. Były to następujące wsie: Altkirch (Stary Żagań), Annenhof (Marysin), Bergisdorf (Dziwiszowa), Brennstadt (Pożarów), Burglehn Sagan (lenno tronowe Żagań), Carlswalde (Karliki), Deutschmachen (Mały Bożnów), Dittersbach (Dzietrzychowice, Eckersdorf (Bożnów), Alte und Neue Forstkolonie (Stara i Nowa Kolonia Leśna), Greisitz (Gryżyce), Grünthal (Zielona Dolina), Hermsdorf (Żaganiec), Kalkreuth (Karczówka), Kothau (Kocin),, Küpper (Stara Kopernia z kaplicą ewangelicką), Luthrötha (Lutnia), Mednitz (Miodnica), Obergorpe (Zbrojów ? Miodnica), Petersdorf (Chrobrów) i Schönthal (Piękna Dolina).Oprócz pastora J. Wohlfahrla posługi kościelne w parafii wykonywali pastorzy Max Krüger, Karl Janssen i dr Samuel Geller. W mieście Żaganiu mieszkało 14 tysięcy ewangelików.

             Zbudowaną w 1902 r. przez berlińskiego architekta Gustawa Goetze świątynię przy obecnej ul. Wojska Polskiego użytkowała ewangelicko-luterańska gmina, której w 1937 r. obowiązki duszpasterskie pełnił pastor Liepelt z Żar. Obecnie w wyremontowanej w 1966 r. świątyni znajduje się parafia Kościoła polskokatolickiego.

            Kościół katolicki w powiecie żagańskim w 1927 r. posiadał piętnaście para­fii, z których dziesięć należało do dekanatu żagańskiego, trzy do dekanatu żarskiego i po jednej do dekanatów kożuchowskiego i zielonogórskiego. Do parafii żagańskiej należały cztery kościoły. Liczba wiernych w 1927 r. wynosiła 4100 osób. Funkcję proboszcza sprawował Georg Lompa, kapelanem był Georg Buchali. W mieście funkcjonowała ponadto gmina starokatolików, która korzystała z udostępnionego jej kościoła p. w. św. Ducha.

              W 1937 r. przy parafii kościoła ewangelickiego w Żaganiu działało 13 organizacji i stowarzyszeń o charakterze religijnym i charytatywnym.

              Poza kościołem łaski gmina ewangelicka posiadała trzy plebanie na obecnym pl. Królowej Jadwigi zbudowane w 1711 r. i zbudowany w 1917 r. kolejny budynek przy obecnej ul. Wojska Polskiego 5a. W następnym budynku przy obecnym pl. Królowej Jadwigi 3 znajdowało się biuro kościoła oraz mieszkania księgowego kasy kościelnej i stróża.

         W 1926 r. staraniem ewangelickiego Stowarzyszenia Mężczyzn i Młodzików zbudowano przy obecnej ul X. Lecia - PL 26, Dom Ewangelicki (obecnie siedziba Urzędu Skarbowego). Znajdowały się tam pokoje przeznaczone do działalności stowarzyszenia i duża sala na wspólne spotkania, imprezy i wystawy. Na piętrze znajdowały się pokoje mieszkalne dla ewangelickich gimnazistów i uczniów z innych szkół (alumnat).

        Przy parafii kościoła katolickiego w Żaganiu w 1937 r. działało 16 organizacji i stowarzyszeń o charakterze religijnym i charytatywnym. Od chwili powstania w 1859 r. w szpitalu Doroty opiekę nad chorymi sprawowały siostry z domu zakonnego z Trewiru (niem. Trier), które 1926 r. zastąpiły siostry boromeuszki z domu zakonnego z Trzebnicy. Siostry te sprawowały opiekę ponadto w klinice dla kobiet, w szpitalu, sierocińcu i przedszkolu przy kościele p. w. św. Ducha oraz w żłobku ulokowanym w domu zakrystiana przy kościele  Krzyża Świętego).

            W budynku dawnej szkoły gospodarstwa domowego dla dziewcząt tzw. Domu Marii (zbudowany w 1906 r.) przy ul. Żelaznej ulokowano w latach 20. XX w. konwikt (internat) dla katolickich gimnazistów. Wrocławski kardynał Adolf Bertram zakupił od firmy A. Greber & Sohn, K.G., teren po dawnej fabryce włókienniczej położony przy drodze wiodącej do Bożnowa (po prawej stronie). W latach 1930/31 wzniesiono tutaj budynek arcybiskupiego konwiktu. Budynek powstał częściowo z adaptacji pomieszczeń fabrycznych i został obliczony na zakwaterowanie 65 uczniów. W czasie wojny ulokowano w konwikcie szpital wojskowy, a katolickich gimnazistów zakwaterowano w alumnacie. Po wojnie przez jakiś czas ulokowana była w budynku szkoła pielęgniarska, a następnie oddział wewnętrzny i dziecięcy żagańskiego szpitala. Do niedawna w budynku przy ul. Szprotawskiej 30a znajdował się oddział Pulmonologii szpitala, a obecnie opuszczony obiekt niszczeje. Podobny los spotkał Dom Marii, który po opuszczeniu go przez gimnazistów, zagospodarowany został przez dr Maxa Wiederę na klinikę dla kobiet. Po II wojnie światowej funkcjonował w nim oddział ginekologiczno-położniczy kierowany wiele lat przez znakomitego ordynatora, lekarza dr Tadeusza Trębacza, a następnie przez dr Krzysztofa Piątka. Obecnie i ten obiekt opuszczony ulega powolnej degradacji.

            W mieście Żaganiu dobrze układała się współpraca wiernych i duchowieństwa kościołów katolickiego i ewangelickiego. Kapłani obu wyznań brali wspólnie udział w uroczystościach religijnych, państwowych i komunalnych.

          Gmina żydowska dysponowała własną synagogą i cmentarzem. Liczba wier­nych wyznania mojżeszowego w Żaganiu nie była duża. Według danych z 1910 roku w mieście było wówczas 127 Żydów. Zarząd Gminy stanowili w 1929 r. kupcy Leo Rothgiesser, Fritz Hesse i Kurt Schindler, a w latach 1932/33 rabinem był dr Wahrmann z Oleśnicy. W 1925 r, powstało w Żaganiu Stowarzyszenie Żydowskich Kobiet, które zajmowało się pomocą społeczną (charytatywną). Przewodniczącą stowarzyszenia liczącego 25 osób była pani Wagner. W nocy 9/10 listopada 1938 r., podobnie jak w innych mia­stach niemieckich, synagoga żagańska została spalona. Wiele rodzin wyjechało za granicę, pozostali w mieście Żydzi byli poddani represjom. Odebrano im sklepy, zakłady a później zostali wywiezieni do obozów koncentracyjnych.

          W mieście była też gmina starokatolicka, która odprawiała nabożeństwa dla swoich wiernych w kościele św. Ducha oraz gmina apostolsko-katolicka, która posiadała swoją kaplicę przy obecnej ul. Żaganny 6 (obecnie w pomieszczeniach dawnej kaplicy znajduje się stołówka i kuchnia Ośrodka Pomocy Społecznej).

        W mieście do 1933 r. funkcjonowali Świadkowie Jehowy (ostatnia informacja o zebraniu jej wyznawców pochodzi z 09.-10.07.1932). Po międzynarodowym kongresie w Pradze (14-16.05.1932 r.) odbyło się spotkanie członków żagańskich Świadków Jehowy w mieszkaniu Hansa Schlottmanna przy Lazarettstrasse 15 (obecnie ul. Mariana Buczka). Również do 1933 r. w mieście funkcjonowała Armia Zbawienia[1] (jej siedziba znajdowała się w pałacyku przy obecnej ul. Jana Pawła II 7). W czasach nazizmu oba wyznania zaprzestały działalności, a ich członkowie byli prześladowani i osadzani w obozach koncentracyjnych.

 

Opracował:

Zbigniew Bujkiewicz

Marian Ryszard Świątek

 


[1] Armia Zbawienia - chrześcijańskie wyznanie protestanckie o charakterze ewangelikalnym, metodystycznym i uświęceniowym, zorganizowane w sposób hierarchiczny na podobieństwo organizacji militarnych. Wyznanie znane jest z działalności charytatywnej.

 
UWAGA: Strona używa plików Cookies.
Odsłon : 631620
Copyright ©  KRM     Joomla! Szablony
Designed by Joomla! Szablony